Włókno

Włókno alpak zaliczane jest do grupy włókien specjalnych, ze względu na jego niewielką produkcję. Rocznie na świecie produkuje się ok. 6 500 t włókna alpakowego, z czego 4 500 t przypada na Peru. Liczne hodowle znajdują się także poza Ameryką Południową w Australii, Nowej Zelandii, Kanadzie, Wielkiej Brytanii i Niemczech.

Pierwszy raz włókno alpaki trafiło do Europy za pośrednictwem Hiszpanów i dotarło do Francji i Niemiec. Na początku XIX w. podejmowano próby tkania z jego wykorzystaniem, jednak pierwsze eksperymenty nie przyniosły sukcesu. Dopiero po kilkudziesięciu latach prób osiągnięto zadawalające rezultaty w Anglii i od tej pory alpaka była wykorzystywana w europejskim przemyśle włókienniczym (Wikipedia)

Włókno dzielone jest ze względu na rasę alpaki, od jakiej pochodzi. Z alpak huacaya, strzyżonych raz w roku, uzyskuje się gęste, miękkie i karbowane włókno o strukturze przypominającym owcę. Włókno uzyskiwane co drugi rok z alpak suri bardziej przypomina włosy, jest delikatne i posiada jedwabisty połysk. Ze względu na te różnice przędza z huacaya lepiej nadaje się do wytwarzania produktów dziewiarskich lub filcowania, a przędza z alpak suri szerzej wykorzystywana jest w tkactwie.

Naturalne włókno alpak

Naturalnie występuje w dwudziestu dwóch kolorach od białego, przez gamę odcieni beżów, brązów i szarości do czarnego jak węgiel. A jego niezwykłe właściwości sprawiły, że wełna alpak i produkty z niej wytworzone cieszą się rosnącym zainteresowaniem.

Włókno alpak jest trzy razy mocniejsze od wełny owiec i sześć razy cieplejsze. Dodatkowo pojedyncze włosy są puste w środku. Dlatego nawet najcieńsze wyroby są bardzo lekkie i ciepłe. Jego grubość może wahać się od kilkunastu mikrometrów, szczególnie u młodych osobników, do dwudziestu-trzydziestu mikrometrów. Im cieńsze włókno tym jest delikatniejsze i stanowi o wysokiej jakości alpaki.

Drugą ważną cechą wpływającą na jakość włókna jest jego długość. Im dłuższe włókno tym większa jest jego wartość. Roczny przyrost włókna wynosi zwykle od 6 do 12 cm.

Najcieńsze i najdelikatniejsze włókna pochodzą od jednorocznych alpak, jest to tzw. „baby alpaca”. Najcieńsze włókna porastają grzbiet i boki i stanowią część zwaną welonem. Z wiekiem grubość włókna nieznacznie przyrasta. Wpływ na przyrost grubości włókna mają warunki hodowli, jakość pożywienia oraz przebyte choroby. W zależności od grubości i długości włókna, runo może by wykorzystywane do produkcji różnych wyrobów odzieżowych takich jak czapki, szaliki, skarpetki, swetry i płaszcze; koców i kołder.

Włókno alpak absorbuje wilgoć oraz jest lekkie i przewiewne. Ze względu na swoją delikatność nie wywołuje uczucia drapania. Nie zawiera też lanoliny, dzięki czemu nie powoduje reakcji alergicznych. Niska zawartość tłuszczu we włóknie sprawia, że nie nie gromadzą się na nim bakterie. Dodatkowo posiada właściwości właściwości antystatyczne, co znaczy, że się nie elektryzuje.

Wełna z alpaki jest bardzo trudna do zapalenia, pali się dopiero w temperaturze 560° C, chroni także przed promieniowaniem UV, naturalnie odpycha wodę i jest higroskopijne.

Chociaż występuje naturalnie w ponad dwudziestu kolorach. istnieje możliwość farbowania. Włókno nawet po tym zabiegu zachowuje naturalny połysk. Może także być łączone z innymi włóknami naturalnymi oraz syntetycznymi.

Włókno alpaki jest wyjątkowe. Odzież z niego wyprodukowana:
– jest bardzo ciepła – świetnie sprawdza się nawet w temperaturach poniżej zera
– latem izoluje od zapewniając komfort termiczny
– nie drapie ze względu na delikatność włókien
– jest higroskopijna i odpycha wodę zmniejszając uczucie przemoczenia
– jest hipoalergiczna
– łatwo utrzymywać ją w czystości, ponieważ nie gromadzą się na niej bakterie
– chroni przed promieniowaniem UV
(Alpaca Wool – World’s Finest Wool)

Wszystkie te cechy sprawiają, że włókno alpak i wyroby z niego cieszą się coraz większą popularnością na świecie.

źródło: “Chów Alpak” Anna Morales Villavicencio,